آینده پژوهی مشارکت معمار و کودک، براساس تحلیل تجربه بهره برداری کودکان از ارتباطات جمعی دیجیتال در دوران پاندمی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.

2 استادیار گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.

3 دانشیار گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

چکیده

هدف:شیوع COVID-19امکان فعالیت­های­ حضوری و جمعی در جوامع انسانی را کاهش ­داد و به نا کارآمدی بسیاری از فعالیت­های­ جمعی مبتنی بر حضور فیزیکی؛ از جمله فرآیندهای ­طراحی ­مشارکتی منجر شد. آموزش­ مجازی در دوران پاندمی، زمینه استفاده کودکان از ارتباطات ­جمعی ­دیجیتال را توسعه داد و جایگاه ویژه­ای برای این شبکه­ها در زندگی روزمره  کودکان تعریف کرد. از این رو، پژوهش حاضر به دنبال آینده­پژوهی و ترسیم چشم­اندازی به رویکردهای نوین و غیروابسته به حضور فیزیکی در فرآیندهای­ طراحی ­مشارکتی، بر پایه قابلیت­های کودکان در بهره­گیری از شبکه­های اجتماعی دیجیتال است.
روش: ابتدا برای شناخت ابزارهای متداول مشارکت، ویژگی و شیوه به­کارگیری آن­ها و بررسی نظرات صاحب­نظران درباره نقش فضای­ مجازی در زندگی کودکان قرن حاضر، از روش اسنادی و کتابخانه­ای استفاده شد. سپس برای بررسی و تحلیل تجربه بهره­برداری کودکان از شبکه­های ­اجتماعی در دوران پاندمی، از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد. ابزار گردآوری­ داده­ها، پرسش­نامه محقق­ساخته و حجم ­نمونه مطابق فرمول­ کوکران، 384 کودک و 384 نفر از والدین آن­ها است. برای تحلیل­داده­ها و اعتبارسنجی­ یافته­ها از آمار استنباطی و نرم­افزار SPSS25 و آزمون t تک­نمونه­ای استفاده ­شد.
یافته­ها: ارتباطات جمعی ­دیجیتال منجر به توسعه کارآیی روش­های­ سنتی مشارکت می­شود، زیرا  کودکان در بهره­برداری از شبکه­های­اجتماعی، توانمند بوده، سریع­تر از بزرگترها با نرم­افزارها ارتباط برقرار می­کنند، به اظهار نظر و مشارکت در  بحث­های جمعی مبتنی بر شبکه­های ­مجازی و بهره­گیری از زبان تصویر، علاقه­مند هستند و بهره­برداری از این شبکه­ها را منحصر به دوران پاندمی نمی­دانند.
نتیجه­گیری: ترسیم آینده مشارکت با کودکان مبتنی بر بهره­گیری از «پلت­فرم­های مشارکت آنلاین»، ضمن گشودن چشم­اندازهای نوین در حوزه­های مشارکت، طراحی و برنامه­نویسی، منجر به ارتقای کارآیی فرآیندهای مشارکتی شده و بستر اظهار نظرهای جامع­تر و هم­اندیشی کودکان پیرامون مسائل مربوط به آن­ها را فراهم می­کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Future of Architect-Child Partnership Based on the Analysis of Children's Experience of Exploiting Digital Mass Communication in the Pandemic Era

نویسندگان [English]

  • Behnam Behnia 1
  • Mehran Kheirollahi 2
  • Mahdi Sahragard 2
  • Atefeh Soltanifar 3
1 Ph.D candidate in Department of Architecture, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran.
2 Assistant Professor, Department of architecture, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran.
3 Associate Professor, Department of Psychiatry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]

Objective: The present study seeks to research the future and draw a vision for new approaches that are independent of physical presence, in the processes of design and participation, based on the abilities of children in the use of digital social networks.
Method: Documentary and library methods were used to identify the common tools of participation, their characteristics and the way they are used, and to examine the opinions of experts about the role of cyberspace in the lives of children in the present century. A descriptive survey method was used to study and analyze the experience of children using social networks in the pandemic era. The data collection tool is a researcher-made questionnaire and the sample size is 384 children and 384 parents according to Cochran's formula. Inferential statistics and SPSS25 software and one-sample t-test were used to analyze the data and validate the findings.
Findings: Digital mass communication leads to the development of the effectiveness of traditional methods of participation because children are able to use social networks, communicate with software faster than adults, interested in commenting and participating in group discussions based on virtual networks and the use of image language and the use of these networks is not limited to the pandemic era.
Conclusion: Mapping the future of partnerships with children based on the use of "online participation platforms", while opening new perspectives in the fields of partnership, design, programming and artificial intelligence, has led to improving the efficiency of participatory processes. It also provides a platform for children to make more comprehensive and thoughtful statements about issues related to them.

کلیدواژه‌ها [English]

  • COVID-19
  • Pandemic
  • Social Networks
  • Child
  • Participation
  • Future Research

مراجع

 ابراهیمی، حمیدرضا و نوید سعیدی ­رضوانی و آرزو معانی ­منجیلی (1390)، تدوین اصول طراحی فضاهای بازی کودکان با تأکید بر گروه سنی 5 تا 12 سال. مطالعه موردی: رشت، باغ نظر، 8(19): 31-42.
 اژده­فر، شیرین و لیلا اژده­فر و علی عمرانی­پور (1393)، رابطه بین محیط کالبدی معماری با نشانه­های اختلال بیش­فعالی/ نارسایی­توجه در کودکان 6-10 سال تهران، مطالعات معماری ایران، (6): 141-158.
 اکبری، ابوالقاسم و مینا اکبری (1390)، آسیب شناسی اجتماعی، تهران: رشد و توسعه.
 به­نیا، بهنام و مهران خیراللهی و مهدی صحراگرد و عاطفه سلطانی­فر (1399)، آموزه­های مشارکت کودکان در فرآیند طراحی معماری فضاهای دوستدار کودک، (مطالعه موردی: فضاهای­درمانی شهر بجنورد)، اندیشه­ معماری، 4(7):58-77.
 تقی­زادگان، معصومه. «مروری بر توصیه­های یونیسف - کودکان آنلاین در قرنطینه پاندمی کرونا»، کد خبر 9532-09/05/1399، بازیابی شده در تاریخ 04/09/1399. قابل دسترس در
https://css.ir
 جلالی، علی­اکبر (1392)، آسیب شناسی فناوری اطلاعات در خانواده، تهران: سازمان انجمن اولیاء و مربیان وزارت آموزش و پرورش.
 حبیبی، سید­محسن و شهره عزتیان و عنایت­الله محقق­نسب (1397)، آموزه­های مشارکت کودکان در فرآیند طراحی فضای­ شهری دوستدار کودک، مطالعه موردی: شهر سده لنجان، مطالعات­شهری، 8(29): 111-120.
 حجت، عیسی و مرجان­السادات ابن­الشهیدی (1390)، بازتعریف فضای بستری در بیمارستان اطفال بر مبنای ارزیابی و تحلیل نیازهای کودکان با رویکرد کاهش ترس از محیط، معماری و شهرسازی، 3(4): 33-43.
حسن زاده، محمد. «کرونا و آسیب­های رفتار اطلاعاتی کودکان در فضای مجازی»، کد خبر 46570-12/02/1399، بازیابی شده در تاریخ 05/09/1399، قابل دسترس در
 https://isw.ir  
حقیقی­بروجنی، سمر و محسن فیضی (1390)، نقش مشارکت کودکان در طراحی منظرهای شهری، مورد مطالعاتی: پارک­های محلی، نشریه علمی پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، 2(3): 37-46.
حناچی، پیروز. «بررسی شاخص­های معماری مناسب با بیماری­های پاندمیک»، بازیابی شده در تاریخ 06/09/1399، قابل دسترس درhttps://tasisatnews.com
 خاک­زند، مهدی و کوروش آقا­بزرگی و محمدرضا کدخدا (1393)، دستیابی بـه مؤلفه­های معماری فضاهای آموزشی ویژه کودکان کم­توان ذهنی­ آموزش­پذیر، انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، 93(7): 75-81.
خدایاری، کلثوم و فاطمه دانشورحسینی و حمیده سعیدی (1393)، میزان و نوع استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه آزاد مشهد)، فصلنامه پژوهش­های ارتباطی، 21(1): 192-167.
خسروی، فائزه و محمود­رضا ثقفی و حامد کامل­نیا (1397)، بررسی شاخصه­های مؤثر در طراحی مدارس اجتماعی روستایی با استفاده از روش­های مشارکتی، مطالعه موردی: روستای زیرکن مشهد، مسکن­ و محیط روستا، 37(164): 125-140.
دالگرن، پیتر (1385)، تلویزیون و گستره عمومی، جامعه مدنی و رسانه­های گروهی. ترجمه مهدی شفقی، تهران: سروش.
درودیان، نرگس. «کودکان آنلاین، چالش جدی والدین در روزگار پاندکی کرونا»، کد خبر 1253049- 29/08/1399، بازیابی شده در تاریخ 02/09/1399، قابل دسترس در
https://danakhabar.com 
«راهنماهایی برای مراقبت از کودکان و نوجوانان در زمان شیوع ویروس کرونا»، بازیابی شده در تاریخ 10/09/1399، قابل دسترس در https://unicef.org/iran
رضوی، نیلوفر (1390)، ضرورت و مبانی مشارکت کودکان در توانمندسازی جوامع روستایی، مسکن و محیط روستا، 30(133): 29-38.
سفیران آرامش. «تغییرات چشمگیر در محیط­های آموزشی»، بازیابی شده در تاریخ 10/09/1399، قابل دسترس در https://safiranaramesh.com
شهاب­زاده، مرجان (1390)، به­کارگیری هنرهای ترسیمی کودکان و نوجوانان به­عنوان روش مشارکتی در طراحی محیط­های بهتر، صفه، 25(68): 47-60.
عظمتی، حمیدرضا و اسماعیل ضرغامی و بهرام صالح­صدق­پـور و سعید عظمتی (1391)، بررسی نگرش استفاده­ کنندگان در طراحی فضای پارک­های شهری به ­منظور ارتقای خلاقیت­پذیری فضای­بازی کودکان، معماری و شهرسازی آرمانشهر، 5(9): 233-246.
غنیمی، فرزانه (1396)، فضای زندگی کودک، مشهد: شهرداری، معاونت فرهنگی و اجتماعی.
فلاحی، علیرضا و هدیه گمینی­اصفهانی (1396)، برنامه­ریزی و طراحی معماری فضاهای دوستدار کودک در فرآیند بازسازی پس از زلزله بم، مسکن و محیط روستا، 36(158): 63-87.
کاستلز، مانوئل (1384)، گفتگوهایی با مانوئل کاستلز، ترجمه حسن چاوشیان و لیلا جوافشانی، تهران: نشر نی.
کاشانی­جو، خشایار و سارا هرزندی و ایل­ناز  فتح­العلومی (1391)، بررسی معیارهای طراحی مطلوب فضای شهری برای کودکان، نمونـه موردی: محله نظامیه تهران، معماری و شهرسازی آرمانشهر، 6(11): 239-249.
کامل­نیا، حامد و سعید حقیر (1388)، الگوهای طراحی فضای ­سبز در شهر دوستدار کودک، نمونه موردی: شهر دوستدارکودک بم، باغ نظر، 6(12): 77-78.
کامل­نیا، حامد (1388)، معماری و الگوواره­های معماری جمعی، (رساله منتشر نشده دکتری معماری)، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.
کربلائی­حسینی­غیاثوند، ابوالفضل و جمال­الدین سهیلی (1392)، بررسی ویژگی­های شهر دوست­داشتنـی از نگاه کودکان، مطالعه موردی: منطقه ­دو شهرداری قزوین، مطالعات شهری، 3(9): 59-68.
کریمی، مجید­رضا و رضا امین­زاده (1395)، تأثیر شبکه­های اجتماعی بر ارتباط بین ­فردی دانش­آموزان پسر در مقطع متوسطه دوم شهر جهرم، سال 95-94، دوفصلنامه مشارکت و توسعه اجتماعی، 1(2): 117-130.
کیانی، اکبر و علی اسماعیل­زاده کواکی (1391)، «تحلیل و برنامه­ریزی «شهر دوستـدار کـودک» (CFC) از دیدگاه کودکان، مطالعه موردی: قوچان، باغ نظر، 9(20): 51-62.
گلستانی، نفیسه و محسن کمالی و محبوبه روشن (1394)، بررسی جایگاه و نقش مشارکت کودکان در طراحی و برنامه­ریزی شهرها با تأکید بر روان­شناسی محیط کودکانه، مدیریت شهری، 15(44): 253-278.
متینی، مریم و نوید سعیدی­رضوانی و رضا احمدیان (1393)، معیارهای طراحی محلات مبتنی بر رویکرد شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: محله فرهنگ مشهد)، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 4(15): 91-112.
مردمی، کریم و سیما ابراهیمی (1392)، بازی­انگیزی، راهبرد طراحی محیط­های یادگیری، انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، (5): 109-120.
منتظرقائم، مهدی (1381)، امنیت در فضای مجازی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ادبیات.
منصوریان، حمیدرضا و محمدرضا شجاع (1381)، بررسی اعتبار صوری سؤالات امتحانی اعضاء هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و تطابق آن با اهداف ویژه طرح درس مربوطه در سال 1381، آموزش در علوم پزشکی، سال 1381، شماره 7.
ناجی، مهدی. «سلامت روانی کودکان و نوجوانان در فضای مجازی»، کد خبر 1376812-22/08/1395، بازیابی شده در تاریخ 24/12/1399. قابل دسترس در https://iribnews.ir/fa/news/1376812
نجفی، مسعود و اسماعیل دویران و جمشید نورعلیشاهی (1396)، اصول طراحی زمین بازی کودکان براساس تصورات کودکانه، نمونه موردی: پارک­های منطقه یک شهر زنجان، معماری سبز، 3(6): 45-55.
هابرماس، یورگن (1385)، جهانی شدن و آینده دموکراسی، ترجمه کمال پولادی، تهران: مرکز.
یونیسف. «پیام ها و اقدامات کلیدی برای پیشگیری از بیماری کرونا و کنترل آن در مدارس»، بازیابی شده در 28/12/1398، قابل دسترس در
https://www.unicef.org/Iran/media/2311/file/COVID-19%20Edication.pdf
 
Aghdehfar, Shirin & Leila Aghdehfar & Ali Omrani Pour. (2014). The Relationship between Architectural Physical Environment with Symptoms of Attention Deficit Hyperactivity Disorder in Children of 10-6 Years Old Tehran. Iran Architectural Studies, (6): 141-158.
Akbari, Abolghasem, Akbari, Mina (2011), Social Pathology, Tehran: Roshd va tosee (in Persian).
Ambassadors of Peace. "Significant changes in educational environments", retrieved on 2020-11-30, available at https://safiranaramesh.com
Ashford, A. (2018). Involving Children in decision making. Available at https://childcomm.tas.gov.au
Azamati, Hamid Reza & Ismail Zarghami & Bahram Saleh Sadeghpour & Saeed Azamati. (2012). Survey of Users' Attitude in Urban Park Space Design to Improve Children's Playground Creativity. Utopia Architecture and Urban Development, 5 (9): 233-246.
Behnia, Behnam, Khairollahi, Mehran, Sahragard, Mehdi, Soltanifar, Atefeh (2020), Teachings on children's participation in the architectural design process of child-friendly spaces, (Case study: Medical spaces in Bojnourd), Architectural Thought, 4 (7) ): 58-77 (in Persian).
C Read, J. Fitton, D. Horton, M. (2014). Giving Ideas as Equal Chance: Inclusion and Representation in Participatory Design with Children. IDC’14, June 17-20, 2014, Aarhus, Denmark.
Castells, Manuel (2005), Conversations with Manuel Castells, translated by Hassan Chavoshian and Leila Javafshani, Tehran: Ney Publishing (in Persian).
Dalgren, Peter (2006), Television and the Public Sphere, Civil Society and Mass Media. Translated by Mehdi Shafaghi, Tehran: Soroush (in Persian).
Droudian, Narges. "Online children, a serious challenge for parents in the days of Pandaki Corona", news code 1253049- 2020-11-12, retrieved on 2020-11-22, available at https://danakhabar.com
Ebrahimi, Hmid Reza & Navid Saeedi Razvani & Arezou Manjili. (2011). Developing principles for designing children's play spaces with emphasis on the age group of 5-12 years. Case Study: Rasht. Baghe Nazar, 8 (19): 31-42.
Falahi, Alireza & Hediyeh Gamini Esfahani. (2017). Architectural planning and design of child-friendly spaces in the post-earthquake reconstruction process. Housing and Rural Environment, 36 (158): 63-87.
Ghanimi, Farzaneh. (2017). Child's living space. Mashhad: Municipal, Cultural and Social Deputy.
Golestani, Nafiseh & Kamali, Mohsen & Roshan, Mahboubeh. (2015). Investigating the Status and Role of Child Participation in Town Planning and Design with Emphasis on Child Psychology. Urban Management, 15 (44), 278-253.
Habermas, J .(2006). Globalization and the Future of Democracy, translated by Kamal Pouladi, Tehran: Markaz (in Persian).
Habibi, Seyed Mohsen & Shohreh Ezzatian & Enayatollah Mohaghegh Nasab. (2018). Teachings of Child Participation in the Process of Designing a Child-Friendly Urban Space. Case Study: Sadan City of Lanjan. Urban Studies, 8 (29): 111-120.
Haghighi Brojeni, Samar & Mohsen Feizi. (2011). The Role of Child Participation in Urban Landscape Design, Case Study: Local Parks. Iranian Journal of Architecture & Urban Development, 2 (3): 37-46.
Hanachi, Pirooz. "Study of architectural features suitable for pandemic diseases", retrieved on 2020-11-26, available at https://tasisatnews.com
Hassanzadeh, Mohammad "Coronas and injuries of children's information behavior in cyberspace", news code 46570- 2020-05-01, retrieved on 2020-11-25, available at https://isw.ir
Hojjat, Isa & Marjan al-Sadat Ibn al-Shaheedi. (2011). Redefining the pediatric hospital admission space based on assessing and analyzing children's needs with an approach to reducing fear of the environment. Architecture & Urban Development, 3 (4): 33-43.
Hutton A. (2005). Consumer perspectives in adolescent ward design. J Clin Nurs. 14(5): 45-537.
Ibanez, P. Cristina Diaz, M. Ana Blen Perez, T. (2016). Social networks and childhood. New agents of socialization. 7th International Conference on Intercultural Education “Education, Health and ICT for a Transcultural World”, EDUHEM 2016, 15-17 June 2016, Almeria, Spain.
Jalali, Ali Akbar (2013), Pathology of Information Technology in the Family, Tehran: Organization of the Association of Parents and Educators of the Ministry of Education (in Persian).
Kamel Nia, Hamed & Saeed Haghir. (2009). Patterns of green space design in a child-friendly city. Case Study: Bam Baby Friendly City. Baghe Nazar, 6 (12): 77-78.
Kamel Nia, Hamed. (2009). Architecture and patterns of collective architecture. (Unpublished PhD in Architecture). School of Architecture, Fine Arts Campus, University of Tehran, Iran.
Karbala'i Hosseini Ghiasvand, Abolfazl & Jamal al-Din Soheili. (2013). Exploring the features of a lovely city from a children's perspective. Case Study: District Two of Qazvin Municipality. Urban Studies, 3 (9): 59-68.
Karimi, Majidreza, Aminzadeh, Reza (2016), The Impact of Social Networks on the Interpersonal Relationship of Male Secondary School Students in Jahrom, participation and social development, 1(2): 117-130 (in Persian).
Kashani Joe, Khashayar & Sara Hrazandi and Eeel Naz Fatah al-Olumi. (2012). Investigating the Ideal Design Criteria for Urban Space for Children, Case Study: Nezamieh Neighborhood, Tehran. Utopia Architecture and Urban Development, 6 (11): 239-249.
khakZand, Mehdi & Kurosh Agha Bozorgi & Mohammad Reza Kadkhoda. (2014). Achieving Architectural Components of Educational Spaces for Educable Mentally Retarded Children. Iranian Society of Architecture and Urban Development, 93 (7): 75-81.
Khodayari, Golsom, Daneshvar Hosseini, Fatemeh, Saeedi, Hamideh (2014), The extent and type of use of virtual social networks (Case study: Students of Mashhad Azad University), Journal of Communication Research, 21 (1): 192-167 (in Persian).
Khosravi, Faiza & Mahmoud Reza Saghafi & Hamed Kamel Nia. (2018). Investigating the Effective Indicators in Designing Rural Community Schools Using Participatory Methods. Case Study: Zirkan Village of Mashhad. Housing and Rural Environment, 37 (164): 125-140.
Kiani, Akbar, & Ali Esmailzadeh Kwaki. (2012). Analyzing and Planning a Child-Friendly City (CFC) From a Child's Viewpoint. Case Study: Quchan. Baghe Nazar, 9 (20): 51-62.
Kleine, D. Pearson, G. Poveda, S. (2016). Participatory methods: Engaging children’s voices and experiences in research. GLOBAL KIDS ONLINE. Royal Holloway, University of London, UK. Available at http://globalkidsonline.net
Mardomi, Karim & Sima Ebrahimi. (2013). Playful, strategy of designing learning environments. Iranian Society of Architecture and Urban Planning, (5): 109-120.
Matini, Maryam & Navid Saeedi Razvani & Reza Ahmadian. (2014). Neighborhood Design Criteria Based on Child-Friendly City Approach (Case Study: Farhang Neighborhood of Mashhad). Geographical Studies of Dry Areas, 4 (15): 91-112.
McNally, B. Louis Mauriello, M. Guha, M. Druin, A.(2017). Gains from Participatory Design Team Membership as Perceived by Child Alumni and their Parents. CHI 2017, May 06-11, 2017, Dever, CO, USA.
Molina, G. Molina, F. Tanner, T. Seballos, F. (2018). Child-friendly participatory research tools. Available at  http://pubs.iied.org
Montazer Ghaem, Mehdi (2002), Security in Cyberspace, Tehran: Institute of Culture, Art and Literature (in Persian).
Najafi, Massoud & Esmaeil Daviran & Jamshid Nour Alishahi. (2017). Principles of Children's Playground Design Based on Child's Imagination, Case Study: Zanjan City Parks. Green Architecture, 3 (6): 45-55.
Naji, Mahdi. "Mental health of children and adolescents in cyberspace", News ID 1376812- 2016-11-12, Retrieved on 2021-03-14. Available at https://iribnews.ir/fa/news/1376812
New pandemic-related architecture and design competitions listed on bustler.(2020). (Accessed:2020-12-12). Available at https://bustler.net
Peladner, T. Lehtonen, K. Leino-Kilpi, H. (2007) Children in the hospital: elements of quality in drawings. J Pediatr Nurs. 22(4):41-333.
Razavi, Niloofar. (2011). The Necessity and Basics of Child Participation in Empowering Rural Communities. Housing and Rural Environment, 30 (133): 29-38.
Sang, B. Kun-Pyo, L. (2018). A study on cognitive characteristics of children’s information architecture using participatory design. Available at http:// researchgate.net
Shahabzadeh, Marjan. (2011). Using the visual arts of children and adolescents as a participatory method in designing better environments. Soffeh, 25 (68): 47-60.
Sutton, S.E.a.S.P.K.(2002). Children as partners in neighborhood place making: lessons fron intergenerational design charrettes. University of Washington, Journal of Environmental Psychology, 22, 171-189.
Taqi Zadegan, Masoumeh. "Review of UNICEF Online Children's Recommendations in the Corona Pandemic Quarantine", News ID 9532- 2020-07-30, Retrieved on 2020-11-24. Available at https://css.ir
UNICEF. "Guides for caring for children and adolescents during the outbreak of coronavirus", retrieved on 2020-12-29, available at https://unicef.org/iran
UNICEF. "Key messages and measures to prevent and control coronary heart disease in schools", retrieved on 2020-03-18, available at https://www.unicef.org/Iran/media/2311/file/COVID- 19% 20Edication.pdf
UNICEF. (1989). Children Convention.
UNICEF. (2020). Covid-19 impacts on child poverty. Social policy alalysis to inform the COVID-19 response.
Van Mechelen, M. Vandenberghe, B. Derboven, J. (2018). Value-led Participatory Design with Children: Reflection on Action. Available at http:// valuesincomputing.org
Van Mechelen, M. Zaman, B. Slegers, K. Sim, G. Gregory, P. Horton, M.(2014). Applying the check tool to Participatory Design Sessions with Children. IDC’14, June 17-20,2014, Aarhus, Denmark.
Wilson, G. McCrickard, D. (2010). Collaborative storytelling as a tool for participatory design with children. IDC 2010, June 9-12, 2010, Barcelona, Spain.
Wilson, M. Megel ME, Enenbach. L, Carlson KL. (2010). The voices of children:Stories about hospitalization. J Pediatr Helth Care. 24(2): 95-102.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار